Nohope

"eg var nødt til å sikte på hodet, hvis ikke hadde det ikke vært mye middag igjen, sier han." jau ditta er ein god blåsar. Ein plass MÅTTE jo kula treffe...

hehe, vi har ein kar i jaktlaget som prøvde å argumentere med at kolla stilte seg så fint opp, han skaut og kalven sprang til skogs. OG HAN FEKK PEPPER, GROVKVERNA PEPPER!

Skyt kalv før kolle! Kolla har sikkert sterke band til kalven, men dei er nok skrudd litt anleis ihop enn oss menneske. At ho får alvorleg lidingar frå å miste kalven har eg vanskelig for å tru. Hadde norge hatt eit økosystem der det var "naturlege rovdyr" på toppen av næringskjeden hadde forholdsvis få kalver overlevd. Det er heilt naturleg at ein kalv ikkje overlever første året! I riktig harde vintar vil ein sjå at kolla faktisk jager/støter bort kalven, slik at ho ikkje bruker unødvendig energi på den. Vist ein derimot skyt kolla frå kalven, vil kalven få eit dårleg utgangspunkt for resten av livet, vist det er ein mild vinter vil den gjerne overleve. men ved litt harde vintrar (som vintern var på vestlandet i 2009), så treng den råd og veiledning frå eit erfarent dyr. Og kalver som ikkje har kolle blir som regel jaga vekk frå andre familie grupper og blir gåandes aleine. Naturen er knall hard. Det er erfarne jegrar som svergar til at ein kan skyte kolla først, for kalven vil ikkje springe så langt uten kolla, så ein kan skyte kalven etterpå. Mine erfaringer frå dette er at det LANGT ifra er noko regel! Har skote kolla frå kalven ein gong( såg ikkje kalven, og vurderte kolla til å ver ei fjorkolle), og då sprang vertfall kalven som ville helvete. Ellers bygger eg mine erfaringar frå kva jaktlaget og jaktkompiser har opplevd. vist ein tenker litt "forvaltning" og ønsker det beste for sitt jaktvald så skyt ein ikkje kolla frå kalven. DET er MI meining om emnet

artig å lese om andre som sitt i samme båt Må sei Jamten har overbevist meg. Har ein 8 1/2mnd hann hund liggande med føtene mine her. Eg har prøvd å ta han med overalt, på jobb, overnatting i fjellet, hyttetur, båttur, bytur, biltur og enda har han tatt det på strak arm og med knusende ro. I hundegården kan han stå ein heil dag uten å sei så mykje som eit klynk, Folkekjær og rolig med ungar. Eit roleg og sindig vesen rett og slett. Det er vell egentlig berre i ein type situasjon han mistar all fatning... FOR!! jaktinstinktet er på plass, (ikkje akkurat noke bombe) så å la han gå fritt er ikkje noke tema, vertfall der det sjans for vilt. Har dreve ein del med dressur, men vist han først får viltlukt i nasa blir det meste blokkert. Men det kan vell vere eigaren som ikkje har gjort ein god nok jobb... På jaktfronten har eg fokusert mest på blodspor og å gå turar i skogen. Rett og slett finne roen i skogen og bli vant til luktene. Har jo skjedd ein del ganger at vi har gått innpå hjort, då blir det vanskelig å holde stilt gitt, blir fort noke piping, hadde igrunn håp om å lære han til å ver still når han går i band (sikkert mange som ler no ja ), men med laushund gener til langt over øyrespissane må det nok tolmodighet og utallige turar i skogen for å få til det. Blodsporet har hittil gått ganske bra, har lagt ca eit spor i veka sidan våren, og auka vanskelighetsgraden gradvis. har prøvd å ungå å legge i dei mest vilttraffikerte områda no i starten. La eit spor no i veka, på ein plass der det ferdast mykje hjort, og det gjekk ikkje fullt så bra.. Fryyyyktelig spennande med hjortelukt! håpar berre eg får til blodsporet! Vist det noken som har tips så er det berre å rope ut. har dreve med ettersøk i 9år nå, men det er alltid noke nytt å lære. Gjerne frå folk som har erfaring med jämte som sporhund.

Eg har lurt litt på dette og. Har alltid brukt ansiktsmaske på post. men bruke det ikkje på ei post i år og då hadde eg ei oppleving som kansje motbeviser at det er nødvendig. Satt som sagt på post, og hadde ei hjorterås (sti) som passerte rett ved siden av med. Først kom der ein 2 1/2bukk på posten, eg bestemte meg egentli for at dette var eit dyr som skulle få passere, og eg satt heilt still. Bukken gjekk rett mot meg og såg gjenntatte ganger rett på ansiktet mitt. Einaste eg ungikk var å oppnå direkte augekontakt. Til slutt stod den 4meter rett nedenfor meg og såg meg framdeles ikkje. Men når dei stille seg opp på 4meter blei fristelsen for stor så då gjekk det eit skot.. Ikkje lenge etterpå kom ei kolle med kalv på posten, det samme gjentok seg, og eg satt pinn i ro og ungikk direkte augekontakt. Kolla stod å stirra Gjenntatte ganger rett på meg, og tilslutt sto ho på 7meters hold i 0.5-1minutt og såg rett på meg, men gjekk tilslutt rolig vidare! Har ofte lurt litt på kor godt syn hjorten har, av og til kan ein komme innpå dei på 20meter, imens noken ganger ser dei deg på 400meter. Synet er langt ifra hjortens beste sans, men litt inviduelt er det sikkert der og. Men når det er sagt trur eg nok dei lyse fargane frå ansikt og hender er det hjorten først ser, så til smygjakt eller når hender og fjes beveger seg er det nok lurt å bruke ansiktsmaske. eg liker vertfall å gjer det.

Hei.. Noken her som erfaringer med bruk av Alaskan malamute som Bandhund, ettersøkshund??

hehe, hold bikkja i band, og jakt som ein mann

Malamute er ein nydelig hund det oge, den er oppe til vurdering.. Men jämten har litt meir muligheter for forskjellig jakt. Malamuten har sikkert litt jaktgener i seg (?), men er jo ingen typisk jakthund akkurat. Ser meg snart nødt til å kjøpe eit heilt hundespann, er jo så mange flotte raser og forskjellige egenskaper;)

ser absolutt poenget ditt!

TAkk for mange gode innlegg Sjølv om jämten helst er ein løs hund, fristar det fremdeles å prøve lykken. Dette nettopp pga. utseende, lynnet og at dei har eit stort bruksområde utenom jakttida. Den kan brukast til kløv, trekk, og den kan vere med i vinterfjellet uten å fryse ihjel! Det er få raser som kan skilte med så stort bruksområde. klassiske bandhunder som bayer og svarthund er/kan vere fantastiske bandhunder, men har langt ifrå samme bruksområdet. Klart eg risikerer å få ein hund som ikkje er brukande til band eller ettersøk, men jakta varer jo egentli i ein kort periode iløp av året, det å kunne bruke hunden og ha den med seg overalt resten av året teller mykje for meg. Dessuten er eg av den oppfatning at ein hund vil tilegne seg mange egenskaper utifrå kva den blir trent til og kva aktiviter fører og hund bedriver. -Slepp ein bikkja, den får los og det blir felt ein elg for den, JA så klart er det moro og den har lyst å gjer det igjenn -Går den eit ettersøk og finn igjenn hjorten og får mykje skryt, JA så har den lyst å gjer det igjenn oge. Jämten er nok uten tvil helst ein løshund, det er jo det rasen er blitt avlet opp for, men med konsekvent opplæring og rikelig med positive opplevelser iforbindelse me ettersøk/bandtjenste så burde der absolutt kunne vere muligheter. uening? Som sagt tidligere kan eg jo ende med ein ubrukelig ettersøk, -bandhund (og det kan en jo risikere uansett kva rase en velger), og vist dette sjer blir eg jo berre nødt å skaffe meg ein ny bayersk viltsporhund itillegg der veit eg vertfall kva eg får Tippa det blir ein ny bayer uansett!!!! Og sjølv om eg hovedsakelig pr dags dato er ein reindyrka hjortejeger har eg håp om både ei fast veke med elgjakt i året og forhåpentligvis bjønn og gaupejakt iløp nær framtid, og da er det jo stas å stille med egen hund;) kommenter gjerne!!!

HEI HO! Ja no sitter eg her og er knall sugen på å kjøpe Jämthund. Jämthunden er vell hels kjent for sine laushund-egenskaper. Men Er det noken som har erfaring med jämten som bandhund/ettersøkshund?? I utgangspunktet er kansje ikkje jämten den mest idielle hunden til mitt jakt bruk. Eg er hjortejeger og har hatt Bayersk i 10år no, Kjempe fornøgd med BAyer'n som jakthund. men har litt lyst på ein meir robust og veirhard hund til vinterturane mine i fjellet/skogen. Og dessuten e jo jämten nydelig!